Κιλκίς 04/11/2010
Δόλια επικοινωνιακή φενάκη
Ευθεία προεκλογική πρόκληση προς κάθε σκεπτόμενο πολίτη. Αυτή τη φορά επιτέλους να αντισταθεί σθεναρά στα επικοινωνιακά τερτίπια ποικιλώνυμων Μαυρογιαλούρων που επιδιώκουν την υφαρπαγή της ψήφου του.
Σύμπτωμα προχωρημένης πολιτικής παρακμής ̇ Έξυπνοι και κατά τεκμήριο πετυχημένοι άνθρωποι με αξιόλογες σπουδές, ξοδεύουν άσκοπα τις δυνάμεις τους σε εκδηλώσεις βιτρίνας προσπαθώντας να προσεγγίσουν πονηρά, εύκολα και προπάντων ανέξοδα, τους ψηφοφόρους της εκλογικής τους περιφέρειας. Μεθόδευση που χωρίς βεβαίως να θεωρείται κατακριτέα, εντούτοις στην υπερβολή της σαφώς εμπεριέχονται ψήγματα υποκρισίας, υστεροβουλίας και καλοπιάσματος. Να πως διαποτίζεται η συνείδηση των πολιτών με το ηδονικό αφιόνι του λαϊκισμού: «είσαι ο κυρίαρχος λαός», «προτίμησε το δικό σου άνθρωπο» που μεταφράζεται ως άμεση προτροπή να «σταυρωθεί» ο φίλος, ο κολλητός και όχι κατ’ ανάγκη ο ικανός και ο άξιος.
Σύμπτωμα προχωρημένης πολιτικής παρακμής ̇ Έξυπνοι και κατά τεκμήριο πετυχημένοι άνθρωποι με αξιόλογες σπουδές, ξοδεύουν άσκοπα τις δυνάμεις τους σε εκδηλώσεις βιτρίνας προσπαθώντας να προσεγγίσουν πονηρά, εύκολα και προπάντων ανέξοδα, τους ψηφοφόρους της εκλογικής τους περιφέρειας. Μεθόδευση που χωρίς βεβαίως να θεωρείται κατακριτέα, εντούτοις στην υπερβολή της σαφώς εμπεριέχονται ψήγματα υποκρισίας, υστεροβουλίας και καλοπιάσματος. Να πως διαποτίζεται η συνείδηση των πολιτών με το ηδονικό αφιόνι του λαϊκισμού: «είσαι ο κυρίαρχος λαός», «προτίμησε το δικό σου άνθρωπο» που μεταφράζεται ως άμεση προτροπή να «σταυρωθεί» ο φίλος, ο κολλητός και όχι κατ’ ανάγκη ο ικανός και ο άξιος.
Πολιτική πρακτική που εκ του αποτελέσματος κρίνεται προσοδοφόρα και αλάνθαστη. Ανταμείβει κόπους και θυσίες, δικαιώνει το επικοινωνιακό επιτελείο, εξαγνίζει το πολιτικό πρόσωπο. Αξιοζήλευτες πολιτικές καριέρες κτίστηκαν και συντηρήθηκαν κυριολεκτικά πάνω σε αυτή τη λογική. Τη λογική της χειραψίας, του αψεγάδιαστου χαμόγελου, του συγκαταβατικού χτυπήματος στον ώμο, του πονηρού κλεισίματος του ματιού. Ο φραμπαλάς με τα καλαμπούρια, τα γελάκια, τα χαριεντίσματα και το χαβαλέ φαίνεται πως εκτόπισε τον πολιτικό λόγο, την πειθώ και τη λογοδοσία. Δημοτικοί και νομαρχιακοί θώκοι, κοινοβουλευτικά έδρανα μέχρι και υπουργικές καρέκλες αλώθηκαν από φελλούς δημοσιοσχετίστες. Από πολιτικάντιδες «άδεια πουκάμισα».
Αντιπροσωπευτικό παράδειγμα επιτυχημένου πολιτικού γητευτή ο νομάρχης Θεσσαλονίκης Πανίκας, ο οποίος και εγκαθίδρυσε την ακλόνητη πλέον ψωμιάδεια μονοκρατορία βασιζόμενος σε μια απλή συνταγή. Τον άκρατο λαϊκισμό. Εκμεταλλευόμενος τα νεκρωμένα πολιτικά αντανακλαστικά μικρονοϊκών ψηφοφόρων, πλάσαρε έξυπνα την εικόνα του φτωχού και κατατρεγμένου, του Πόντιου, του ελληναρά, περνώντας εντέχνως το μήνυμα πως είναι ένας από αυτούς. Ο δικός τους άνθρωπος. Πως νοιάζεται για τα προβλήματά τους μιας και είναι πανταχού παρών. Ως μετρ επιτηδευμένης αυθεντικότητας με τα απίθανα καπρίτσια του μάγεψε εύκολα τον τηλεοπτικό φακό και με περισσή μαεστρία πέτυχε την ειδολοποίησή του. Γι’ αυτό και ο «λαός του» τον λατρεύει, τον εμπιστεύεται, τον στηρίζει και τον ακολουθεί… ως άλλον καβαφικό Ηρώδη του Αττικού: «ποιος άλλος τ’ αξιώθηκεν αυτά;/ κατά πού θέλει και κατά πού κάμνει/ οι Έλληνες (οι Έλληνες!) να τον ακολουθούν,/ μήτε να κρίνουν ή να συζητούν/ μήτε να εκλέγουν πια, ν’ ακολουθούνε μόνο.»
Το «φαινόμενο», όπως φιλάρεσκα αυτοαποκαλείται, ομολογεί ευθαρσώς και με αφοπλιστική ειλικρίνεια, αυτά που οι περισσότεροι του χώρου προσπαθούν να αποκρύψουν. Δηλαδή πως το καθημερινό του πρόγραμμα προσαρμόζεται έτσι ώστε με συνέπεια να υπηρετείται και να αναδεικνύεται η δημόσια εικόνα του. Νέτα σκέτα. Αλλά όταν η εικόνα επισκιάσει την ουσία, όταν οι λαϊκίστικες φανφάρες αντικαταστήσουν τον διάλογο, τότε το δημόσιο πρόσωπο μοιραία μετουσιώνεται σε θεατρική περσόνα. Πρόθυμα υποτάσσεται στα κελεύσματα του πολιτικού marketing, με ευκολία υιοθετεί πρακτικές του star system. Όλα για το θεαθήναι!
Τραγικό θύμα των ανορθόδοξων επικοινωνιακών πρακτικών, η δημοκρατία. Η πολιτική δραστηριότητα περιορίζεται σε έναν ιδιότυπο «κοινωνισμό», ανούσιο επαναπροσδιορισμό σχέσεων δηλαδή, που καταλύει κάθε έννοια αξιοκρατίας.
Σε μικρές τοπικές κοινωνίες όμως, οι φτιασιδωμένοι αυτόκλητοι «μεσσίες» είναι γνωστοί σε όλους. Τους ξέρουμε πολύ καλά, από την καλή και από την ανάποδη. Από τα λόγια και τις υποσχέσεις τους, από τα έργα και τις αποτυχίες τους. Ξέρουμε την πορεία τους, το ποιόν τους και προπάντων τις δυνατότητές τους.
Σε μας απομένει να αποτολμήσουμε τη ρήξη! Να μην ενδώσουμε, να μην ξεγελαστούμε, να μην παρακούσουμε. Και στις επερχόμενες εκλογές να αντιτάξουμε επιτέλους το μεγάλο όχι σε θεομπαίχτες λαϊκιστές στηρίζοντας με την ψήφο μας άξιους συμπολίτες μας που διαθέτουν παρρησία, «τόλμη και γνώση» και, ως εκ τούτου, «το σωστό στη σωστή ώρα και λένε και αποσιωπούν και κάνουν και παραλείπουν»1 («το δέον εν τω δέοντι και λέγειν και σιγάν και ποιείν και εάν»)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου