22 Σεπ 2005


Κιλκίς 22/09/2005

«Εγώ είμαι ο γκρεμιστής, γιατί είμ’ εγώ κι ο κτίστης.»
                                                                                          Κωστής Παλαμάς




Ο κύβος ερίφθη, καθώς ο Γιώργος Παπανδρέου ανήμερα του εορτασμού της επετείου των 31 χρόνων από την ίδρυση του ΠΑΣΟΚ ανακοίνωνε, με συνοπτικές διαδικασίες, τη διάλυση της νεολαίας του κινήματος.
Μια απόφαση που, κατά τον ίδιο, στηρίχθηκε τόσο στην διαπίστωση πως η νεολαία έχει γίνει θύμα φατριών, συσχετισμών, ομάδων, πελατειακών σχέσεων, χωρίς αρχές και χωρίς αξίες, όσο και στην επιθυμία της ίδιας της νεολαίας για ένα νέο ξεκίνημα.
Μεταξύ των άλλων, εισηγήθηκε τον ορισμό μιας επιτροπής στελεχών και προσώπων που θα διασφαλίσει τη νέα πορεία για την αναγέννηση της νεολαίας από μηδενική βάση, ενώ παράλληλα κάλεσε τους νέους να αυτοοργανωθούν σπάζοντας κατεστημένα, αντιλήψεις και νοοτροπίες του παρελθόντος.
Ακόμη διαβεβαίωσε ρητά, ότι είναι αυτός που διάπλατα ανοίγει τις πόρτες του κόμματος εγγυώντας την απρόσκοπτη συμμετοχή όλων, έτσι ώστε οι νεολαίοι να γίνουν από θεατές μέρος της πολιτικής σκηνής. Τέλος, για το σκοπό αυτό, εγκαινίασε ένα πλατύ ανοιχτό διάλογο με τα νέα στελέχη…
Οι παραπάνω δηλώσεις του προέδρου του Σοσιαλιστικού Κινήματος όχι μόνο εκθέτουν πολιτικά την έως τώρα ηγεσία της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ, αλλά ταυτόχρονα την καταστούν υπόλογη για τον αντιδημοκρατικό τρόπο λειτουργίας της που είχε ως αποτέλεσμα τον αγωνιστικό εκφυλισμό, τον ιδεολογικό μαρασμό και την γενικότερη πολιτική απαξίωση της οργάνωσης. Κυρίως όμως εκλαμβάνονται, από όλους όσους γνωρίζουν πρόσωπα και πράγματα, ως μια έμμεση παραδοχή της αδυναμίας του ιδίου τόσο στο να πείσει το σύνολο των στελεχών της νεολαίας για την αναγκαιότητα των οργανωτικών μεταρρυθμίσεων που πριν ένα χρόνο προωθούσε, όσο και στο να επιβάλει το πνεύμα πολιτικής συναίνεσης και ομοφωνίας που διακαώς επιθυμούσε.
Είναι κοινό μυστικό άλλωστε, πως μια σειρά άστοχων εκτιμήσεων, ερασιτεχνικών χειρισμών και καθοριστικών λαθών της ηγεσίας του Κινήματος με αποκορύφωμα την διεξαγωγή του Συνεδρίου της νεολαίας πριν από το Συνέδριο του Κόμματος, θα υπονομεύσουν το μέλλον της Νεολαίας ΠΑΣΟΚ και θα οδηγήσουν μοιραία στη διάλυσή της.
Οι εκκλήσεις του Γ. Παπανδρέου για ειρηνική επανάσταση, σπάσιμο των μηχανισμών και δημιουργία ενός κόμματος αξιών και ήθους στο επίμαχο Συνέδριο της νεολαίας τον περασμένο Δεκέμβρη έπεσαν στο κενό, με αποτέλεσμα η «πολιτική ανταρσία» που ακολούθησε από μερίδα στελεχών να οδηγήσει στην αποθέωση του πολιτικού αμοραλισμού και της ιδεολογικής μισαλλοδοξίας. Το κλίμα φορτίστηκε επικίνδυνα και τα χειρότερα απεφεύχθησαν με τους μισούς περίπου συνέδρους να αποχωρούν ειρηνικά,  μήπως και μπορέσει, έστω και στο παρά πέντε, να διασωθεί η ενότητα και το κύρος του χώρου. Ήταν όμως πολύ αργά. Το ρήγμα είχε βαθύνει και η Νεολαία ΠΑΣΟΚ είχε κοπεί στα δύο. Αυτή ήταν και η αρχή του τέλους. Μάταια τρεις μέρες αργότερα ο Πρόεδρος δήλωνε σε δημοσιογράφους «εγώ θα παλέψω και θα συμβάλω στην ευρύτερη ενότητα του νεολαιίστικου κινήματος αλλά και στη χειραφέτησή του από μηχανισμούς».
 Οι καλοπροαίρετες προθέσεις του αρχηγού του ΠΑΣΟΚ για την εξυγίανση του χώρου, δεν θα έχουν τα επιθυμητά αποτελέσματα, οπότε εννέα μήνες αργότερα θα αναγκαστεί να βάλει ένα τέλος σ’ αυτήν την πολιτικά ερμαφρόδιτη κατάσταση διαλύοντας τη νεολαία… Ίσως γιατί η πολυαναμενόμενη ιδεολογική κυοφορία του Συνεδρίου αποδείχθηκε πως δεν ήταν τίποτε περισσότερο από ένα πολιτικό ανεμογκάστρι.
Παράλληλα, αίσθηση προκαλεί το γεγονός πως οι απροσδιόριστες έως τώρα καταγγελίες του Γ. Παπανδρέου για την ύπαρξη «αόρατων και παρασκηνιακών μηχανισμών» που ταλάνιζαν τα τελευταία χρόνια τους ανυποψίαστους νεολαίους εγκαταλείπονται, για να καταδειχθούν πλέον φανερά οι πρωτομάστορες και οι αρχιτέκτονες αυτού του πολιτικά σαθρού οικοδομήματος. Ένα ετερόκλητο συνοθύλευμα από πολιτικούς τυχοδιώκτες και κομματικούς μισθοφόρους, αμοραλιστές και αριβιστές, ανδράποδα και φελλούς, ιδεολόγους της περιχαράκωσης και λυσσασμένες για εξουσία πολιτικές ομάδες που εσκεμμένα παράβλεπαν την ομοιότητα και τη συνέχεια, τόνιζαν έντεχνα μόνο τη διαφορά και εμφάνιζαν τον «άλλον» ως το «απόλυτο κακό» που πρέπει να συντριβεί οριστικά και να κονιορτοποιηθεί.
Και όλα αυτά με την ανοχή και τη συγκάλυψη μερίδας στελεχών της ηγεσίας του Κόμματος που είχε καταστήσει την οργάνωση της νεολαίας σε αρένα επίλυσης των δικών της εσωκομματικών διαφορών με προσωπικούς στρατούς πολιτικά πωρωμένων «μονομάχων». Γι’ αυτούς όμως ούτε λόγος. Είναι αυταπόδεικτο ωστόσο  πως οι πελατειακές σχέσεις και τα παιχνίδια της διαπλοκής με την εξουσία απαιτούν πάντα δύο παίκτες.
Γι’ αυτό άλλωστε πληθαίνουν, ολοένα και περισσότερο, οι φωνές που επισημαίνουν πως οι όποιες προσπάθειες για την αναγέννηση της νεολαίας δεν μπορούν να έχουν ως αφετηρία παραινέσεις και ευχολόγια, αλλά ούτε είναι δυνατόν να εξαντλούνται στα στενά όρια ενός νέου οργανωτικού μοντέλου, όσο ριζοσπαστικό κι αν είναι αυτό. Αναμφίβολα απαιτείται η λήψη και η εφαρμογή δραστικότερων μέτρων που θα θέσουν στο περιθώριο όλους εκείνους που με τη συμπεριφορά τους εξέθεσαν το Κίνημα, ενώ παράλληλα θα αποθαρρύνουν κάθε επίδοξο μιμητή τους. Κυρίως όμως θα ικανοποιήσουν το «περί δικαίου» αίσθημα του απλού μέλους.
«Σπάστε τα καλούπια, σπάστε τα δεσμά, ξεπεράστε τα τσιτάτα και τους δογματισμούς», παρότρυνε τους νεαρούς συνέδρους το Δεκέμβριο ο Αρχηγός, για να έρθει λίγους μήνες αργότερα και να ανταμείψει τα «παιδιά των μηχανισμών» - Μωραΐτη και Αντωνίου – με θέσεις και ρόλους στα ανώτερα κομματικά όργανα του ΠΑΣΟΚ. Η ασυνέπεια μεταξύ λόγων και πράξεων της ηγεσίας δημιουργεί πολιτικούς κραδασμούς που υπονομεύουν τη συνοχή του Κινήματος και αφήνουν την πικρή υπόγευση του εμπαιγμού στα μέλη του.
Αισιοδοξία πάραυτα, προκαλεί το γεγονός ότι μέσα στις προθέσεις του Γ. Παπανδρέου είναι ο νέος φορέας νεολαίας που θα συσταθεί να αποτελείται όχι μόνο από μέλη και φίλους αλλά και από οργανωμένες κινήσεις, ανεξάρτητες πρωτοβουλίες και ρεύματα σκέψης. Κι αυτό γιατί οι κλειστές κομματικές παρατάξεις σ’ έναν κόσμο που μεταβάλλεται γοργά δεν έχουν πια μέλλον αλλά ούτε και παρόν. 
Αναμφισβήτητα, αυτή η επιδιωκόμενη ιδεολογική πανσπερμία είναι ασυμβίβαστη με την έννοια του οριστικού νικητή που εκτοπίζει όλους τους άλλους, ξένη με το modus vivendi της αναγκαστικής συνύπαρξης μέσα στην ασυνεννοησία και την αδιαφορία, αντίθετη με μια παραλυτική συναίνεση. Ο πολιτικός αυτός πλουραλισμός όμως, απαιτεί ένα ελάχιστο που θα δεσμεύει όλους τους παίκτες, όλα τα συμβαλλόμενα μέρη. Ένα ηθικό ελάχιστο που θα διασφαλίζει το fair play του παιχνιδιού, ένα δημοκρατικό ελάχιστο που θα εγγυάται την ελεύθερη διαβούλευση όλων, αποτρέποντας τον αποκλεισμό και τη στέρηση, αλλά κυρίως ένα πολιτικό ελάχιστο που θα προεξοφλεί την πολιτική συνοχή και συνέχεια του χώρου.
Να γιατί είναι επιτακτική ανάγκη, σήμερα κιόλας, να καταστεί σαφές από τον ίδιο τον Πρόεδρο με τρόπο τέτοιο που δε θα επιδέχεται παρερμηνεία και αμφισβήτηση, ότι όποιος δεν πληροί το μίνιμουμ των παραπάνω προϋποθέσεων δεν θα έχει καμία απολύτως θέση στο νέο οικοδόμημα.
Μόνον έτσι μπορεί να επιτευχθεί το όραμα της «μεγάλης πολιτικής σύνθεσης»1 στο χώρο της σοσιαλιστικής νεολαίας. Γιατί σύνθεση, δεν είναι απλά ένα εκλεκτικό άθροισμα. Η σύνθεση δεν οδηγεί σ’ ένα άθροισμα των μερών αλλά σε ποιοτική αλλαγή. Σημαίνει πέρασμα σ’ ένα άλλο ποιοτικά επίπεδο, που δεν υπήρξε ποτέ πριν. Αυτό το ξέρουμε πιο χειροπιαστά από τη βιολογία. Νέοι γενετήσιοι συνδυασμοί δημιουργούν νέο γενετικό υλικό, νέες ποικιλίες, νέες επιλογές. Όπως στη βιολογία έτσι και στην πολιτική. Η «μεγάλη πολιτική σύνθεση» είναι υπέρβαση και στρέφεται στο μέλλον. Γι’ αυτό και απαιτεί ανάλγητους γκρεμιστές και εμπνευσμένους κτίστες.

                                                                                          nickterzis@hotmail.com 

_______________________
1. Η έννοια της «πολιτικής σύνθεσης» αποτελεί πνευματικό δάνειο από το βιβλίο του Μίμη Ανδρουλάκη, «Βαμπίρ και κανίβαλοι».


Απάντηση από συνεργάτη του ΓΑΠ
Φίλε Νίκο,

Αρχικά ευχαριστούμε για την επικοινωνία. Το μήνυμα-άρθρο σου διαβιβάστηκε στον Πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, Γιώργο Α. Παπανδρέου την ημέρα που το έστειλες. Λυπάμαι όμως για την καθυστερημένη απάντηση για ενημέρωση σου, μιας και τεχνικά προβλήματα όπως και ο αυξημένος φόρτος εργασίας των τελευταίων ημερών δεν μου επέτρεψαν να απαντήσω άμεσα.

Σχετικά με την Νεολαία, πιστεύω πως η κίνηση – επιλογή του Γιώργου Α. Παπανδρέου για επανίδρυση της νεολαίας, για μια νέα αρχή, επιφέρει πολλές ευκαιρίες και στους νέους που είναι σήμερα στην νεολαία και έχουν όρεξη για συμμετοχή και δημιουργία, όραμα και αξίες, όπως και σε κάθε νέο που μέχρι σήμερα μπορεί να μην συμμετείχε στην οργάνωση μας αλλά προβληματίζεται, ενδιαφέρεται για το αύριο του, ανησυχεί και αναζητά δημοκρατικά σχήματα για συμμετοχή, ειλικρινή διάλογο και δράση - για διάλογο, κατάθεση απόψεων, ιδεών με στόχο την δημιουργία της Νεολαίας που θέλουμε. Θεωρώ πως όπως λέει και ο ΓΑΠ η υπόθεση της πολιτικής θα πρέπει να γίνει υπόθεση των νέων και με τόλμη να έλθουμε στο προσκήνιο με στόχο την συν δημιουργία ενός καλύτερου αύριο, του δικού μας αύριο. Για μια νεολαία, ένα κόμμα, δημιουργικό, διαδικτυακό, διαδραστικό, δημοκρατικό, συμμετοχικό, ευέλικτο, ανοιχτό, ζωντανό, με αξίες, αρχές! Που θα έχει σαν πρώτο μέλημα την ανάδειξη των απόψεων των νέων, την συμμετοχή τους στα μεγάλα θέματα, την συμβολή τους στην διαμόρφωση πολιτικής για ζητήματα όπως η παιδεία, το περιβάλλον, η μετανάστευση, τα ναρκωτικά, η ανεργία, η αξιοκρατία του συστήματος κτλ Για να γίνουν όμως όλα αυτά πράξη, πέραν των ελάχιστων απαιτήσεων για το ποιόν κάθε συμμετέχοντα όπως αναφέρεις, πέραν της νέα δομής που θα πρέπει να εξασφαλίζει κάποια σταθερότητα στο όργανο έχοντας ασφαλιστικές δικλίδες με στόχο την δυνατότητα για συμμετοχή όλων, ως βασικότερη προϋπόθεση θεωρώ την ενεργή συμμετοχή και δράση από κάθε νέο, από όλους μας, στην βάση του οράματος για ένα διαφορετικό αύριο, με αρχές και αξίες, έχοντας θάρρος, όρεξη για κατάθεση απόψεων και ιδεών, πάθος για αλλαγή, αίσθημα συν ευθύνης για το αύριο που μας δίνετε η δυνατότητα να διαμορφώσουμε…

Όσο για τις κινήσεις ΓΑΠ σχετικά με τις εξελίξεις στον χώρο της Νεολαίας θα σου πρότεινα να δεις τις τελευταίες ομιλίες του Γιώργου Α. Παπανδρέου στο Εθνικό Συμβούλιο του κόμματος.

Κλείνοντας θα ήθελα να σε προσκαλέσω να συμμετέχεις στο «Οι νέοι έχουν το λόγο». Είναι μια ενότητα διαλόγου που περιέχει διάφορα ενδιαφέροντα θέματα θα έλεγα προς συζήτηση και σχολιασμό που έχουν δημιουργηθεί στο www.papandreou.gr και είναι αφιερωμένα αποκλειστικά σε μας τους νέους. Εν προκειμένου και εξαιτίας της συγκυρίας θα σου πρότεινα να συμμετάσχεις στο «Αξιοποιώ το διάλογο - Βάζω τα ερωτήματα μου!» που λειτουργεί με στόχο κάθε νέος, κάθε πολίτης να συμμετάσχει και να αναφέρει τους προβληματισμούς του, τις ιδέες του για το αύριο της Νεολαίας.


Να σαι καλά,
Αίγλη Μπαλαμάτση
Υπεύθυνη site (Θέματα Νέων)

www.papandreou.gr


_____________________________________________________________

Ερώτημα: Ποια είναι η Αίγλη Μπαλαμάτση;



Απάντηση: http://www.iefimerida.gr/

Θυμάστε την Αίγλη Μπαλαμάτση, συνεργάτιδα και «κολλητή» του Γιώργου Παπανδρέου, υπεύθυνη στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για τον τότε Πρωθυπουργό; Αυτή που ο Παπανδρέου είχε διορίσει στη Βουλή εν μέσω κρίσης, ξεσηκώνοντας θύελλα αντιδράσεων;
Η εν λόγω συνεργάτης ανακοίνωσε σήμερα μέσω τουίτερ ότι παραιτείται από τη Βουλή για λόγους ...αξιοπρέπειας!
Όπως αναφέρει μάλιστα κατέθεσε την παραίτησή της στις 5 Οκτωβρίου.
Η Αίγλη Μπαλαμάτση, άγνωστη στο πλατύ κοινό και γνωστή μόνο στους παροικούντες την Ιπποκράτους, είχε γίνει πρότυπο «κηπουρού» επί Γιώργου Παπανδρέου, όταν ο τότε Πρωθυπουργός για να της δείξει την ευγνωμοσύνη του για το ...έργο που επιτελούσε στο πλευρό του την διόρισε με το έτσι θέλω στη Βουλή.

Αρκεί βέβαια να μη παραιτήθηκε από τη Βουλή για να πάρει κάποια άλλη θέση...


Δεν υπάρχουν σχόλια: